چیلر تراکمی آب خنک، یا همان چیلر آبی ، یکی از متداول ترین چیلر‌هایی است که، امروزه برای کاربردهای متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. از این دستگاه‌ها، می‌توان برای خنک کردن ساختمان‌های اداری و تجاری، سالن‌های سرپوشیده، مراکز صنعتی و …، بهره برد. تفاوت این دستگاه‌ها، با نوع دیگر چیلرهای تراکمی، در چگونگی خنک سازی سیال مبرد است. در این دستگاه‌ها از یک برج خنک‌کننده یا COOLING TOWER, و جریان آب برای این کار استفاده می‌شود.
مادامی که در چیلرهای هوا خنک از چندین فن و جریان هوا برای خنک سازی بهره برده می‌شود، اما سؤال اینجاست، چرا باید از چیلرهای آبی استفاده کرد؟ موارد برتری چیلرهای آب خنک چیست؟ و چرا این دستۀ خاص در بازار چیلرها از محبوبیت بیشتری برخوردارند؟ در این مقاله قصد داریم، به سراغ این دستگاه‌ها برویم، ساختمان آنها را بررسی کنیم و سپس به مزایا و معایب آن بپردازیم. به شکلی که در نهایت بتوانیم پاسخ سؤالات بالا را نیز پیدا کنیم.
آشنایی با چیلرهای آب خنک
چیلرهای تراکمی، دستگاه‌های سرماسازی هستند، که در آنها از یک سیکل تبریدی، و سیال مبرد استفاده می‌شود. سیال مبرد، دارای ظرفیت گرمایی بالایی است، و با طی کردن سیکل تبرید، به صورت پیاپی تغییر فاز می‌دهد. در چیلرها، با بهره‌گیری از علوم ترمودینامیک، و انتقال حرارت، از این عمل تغییر فاز، برای سرمایش و گرمایش محیط‌های متفاوت استفاده می‌کنند.
نقطۀ شروع در سیکل تبریدی چیلرهای آبی ، بخش کمپرسور، است. سیال مبرد با عبور از کمپرسور، فشرده شده و دمای آن بالا می‌رود. این گاز متراکم شده، سپس به بخش کندانسور، فرستاده می‌شود. در نتیجه، عمل میعان بر روی سیال صورت گرفته، گاز متراکم به مایع متراکم تبدیل می‌شود. این سیال پس از عبور از کندانسور چیلر، از یک شیر انبساطی، گذر می‌کند. نتیجۀ این اتفاق، کاهش شدید فشار سیال، و تبخیر مجدد آن است؛ که همزمان با عمل تبخیر، سیال، وارد بخش اواپراتور، می‌گردد، و دمای آن بالا می‌رود. که در نتیجه مابقی سیال مایع موجود در خط لوله، نیز به گاز تبدیل شده، آمادۀ ورود مجدد به کمپرسور می‌شود. خروجی بخش اواپراتور در حقیقت نقطۀ ورود مجدد سیال به کمپرسور است. با تکرار پیاپی این سیکل تبریدی، عمل خنک سازی در چیلرها صورت می‌گیرد.
